روشهای متداول تجزیه و تحلیل باقیمانده کربن نفتی شامل روش میکرو (متناظر با دستگاه تست باقیمانده کربن خودکار SH109) و روش کُنرادسون (GB/T268) است.
روش میکرو (دستگاه تست باقیمانده کربن خودکار SH109)
- دامنه کاربرد: نتایج آن با روش کُنرادسون (GB/T268) مطابقت دارد. برای آزمایش محصولات نفتی متشکل از روغنهای تقطیری با مقادیر باقیمانده کربن زیر 0.10٪ (وزنی/وزنی) مناسب است و همچنین میتواند مقادیر بین 0.10٪ (وزنی/وزنی) و 30.0٪ (وزنی/وزنی) را اندازهگیری کند.
- اصل: نمونه وزن شده را در یک لوله نمونه قرار دهید. تحت اتمسفر نیتروژن بیاثر، آن را تا 500 درجه سانتیگراد طبق یک برنامه دمایی مشخص گرم کنید. مواد فرار تولید شده توسط نیتروژن حمل میشوند و درصد باقیمانده کربندار نسبت به نمونه اصلی، مقدار باقیمانده کربن میکرو است.
- ویژگیها: اتوماسیون بالا (محاسبه خودکار، چاپ اختیاری، نمایش فرآیند در زمان واقعی)، کنترل دقیق (دمای پایدار، دمای ثابت ±2.0 درجه سانتیگراد در 500 درجه سانتیگراد) و کاربردی بودن قوی (ذخیره دادهها، سازگاری با لولههای آزمایش چند مشخصه).
روش کُنرادسون (GB/T268)
- دامنه کاربرد: یک روش سنتی برای تعیین باقیمانده کربن نفتی، با نتایجی که با روش میکرو مطابقت دارد.
- مرور کلی: مقدار مشخصی از نمونه را در یک بوته آزمایشکننده کُنرادسون حرارت دهید تا تبخیر شود، ترک بخورد و بسوزد. پس از احتراق، باقیمانده کربندار را خنک کرده و وزن کنید، که به صورت درصدی از جرم نمونه بیان میشود.
- ویژگیها: تشخیص دادههای بالا، اما اتوماسیون کمتر، زمانبرتر و الزامات بالاتر برای استانداردسازی اپراتورها در مقایسه با روش میکرو.