ثبات روغن روان کننده عمدتاً شامل سه دسته زیر است، با تعریف و عوامل تأثیرگذار آنها به شرح زیر:
ثبات اکسیداتیو
تعریف: توانایی روغن روان کننده در مقاومت در برابر اکسیداسیون در طول ذخیره سازی و استفاده، که ارتباط نزدیکی با خواص شیمیایی روغن های پایه، ضخیم کننده ها و افزودنی ها دارد.
عوامل موثر:
ضخیم کننده های صابون (به عنوان مثال، مبتنی بر لیتیوم، مبتنی بر سدیم) اثرات کاتالیستی متفاوت در اکسیداسیون روغن پایه را نشان می دهند، با انواع مبتنی بر لیتیوم که ثبات اکسیداتیو نسبتاً بهتر را نشان می دهند.
ضخیم کننده های ارگانیک/غیر ارگانیک به طور ذاتی کمتر به اکسیداسیون مبتلا هستند و اکسیداسیون روغن پایه را کاتالیز نمی کنند.
ثبات کلائیدی
تعریف: توانایی حفظ ثبات ساختار کلائیدی تحت گرما یا فشار و جلوگیری از جدایی روغن پایه، با نرخ جدایی روغن ارزیابی می شود.
روش های آزمایش: شامل تکنیک های استاندارد مانند جداسازی روغن تحت فشار، جداسازی روغن مخروط و جداسازی روغن از مرکز می باشد.
اقدامات بهبود بخش: بهینه سازی نسبت روغن پایه به ضخیم کننده، تنظیم ساختار فیبر صابون و اضافه کردن تثبیت کننده.
ثبات مکانیکی
تعریف: توانایی مقاومت در برابر تغییرات ثبات تحت نیروهای برش مکانیکی (به طور مستقیم در نتایج جستجو ذکر نشده است، اما یک طبقه بندی استاندارد صنعت است).
ثبات اکسیداتیو و ثبات کالوئیدی به ویژه در عملکرد روغن روان کننده بسیار مهم است و به طور مستقیم بر عمر خدمت و ثبات ذخیره آن تأثیر می گذارد.
SH269 Grease Worker مطابق با GB/T269-91 "تعین نفوذ مخروط چربی و چربی نفتی" در شرایط آزمایش مشخص شده،پس از تغییر کار برش مکانیکی برای قضاوت در مورد ثبات مکانیکی چربی، برای گسترش نفوذ مخروط کار یا ثبات برش، واحد 0.1mm است.
ASTM D217 ISO2137 تست کننده روغن های محصولات نفتی
کارگر روغن ASTM D217 برای اندازه گیری ثبات روغن روان کننده
ASTM D217 مزدور روغن مکانیکی روان کننده
کارگر روغن موتور، ASTM D217 نفوذ مخروط روغن روان کننده